| موضوعات |
اکتشاف این غار هم مثل خیلی غارها یک اتفاق بود. دهانه باریک و پنهان غار گل زرد تهران برای اولین بار اواخر دهه ۴۰ توسط کوهنوردانی کشف شد که برای صعود به قله گل زرد می رفتند. غار اوایل دهه ۵۰ بررسی کامل شد و از آن زمان محل رفت و آمد غارنوردان حرفه ای، احتمالا اگر دهانه آن شناسایی نمی شد، شاید غار برای همیشه در دل کوه پنهان می ماند.
چون مخصوصا در سال های پربرف، دهانه کوچک غار با برف، سنگ و گل بسته می شود و در بهار گروه های غار نوردی و کوهنوردی آن را دوباره باز می کنند. جالب است بدانید که این غار زمانی یک غار خشک بوده و در سال های اخیر احتمالا با احداث سد لار و بالا آمدن سطح آب های زیر زمینی، بخش های زیادی از غار به زیر آب رفته و حوضچه ها و دریاچه هایی در آن شکل گرفته.
غار گل زرد دماوند یکی از تماشایی ترین غارهای نزدیک تهران است. جایی در حوالی جاده هراز، با یک ورودی بسیار باریک، چندین حوضچه و دریاچه، با یک عالم چکیده و چکنده های آهکی و البته یک ستون عظیم که از یک حوضچه در میانه غار بیرون آمده است.
زیبایی های ییلاق
مراتع سرسبز منطقه سنجبد و تیلار با دشت های پرگل در کنار چشمه های زلالی مثل چشمه «آب کلیه» و همین طور چادرهای عشایری و گله های گوسفندان بخشی از دیدنی های مسیر است. اگر هوا مه آلود باشد، تمام این زیبایی ها دو چندان می شود.
غار گل زرد در کجاست:
غار گل زرد در ۸۰ کیلومتری تهران در جاده هراز و در نزدیکی شهر پلور قرار دارد.
خودروی شخصی: در جاده هراز چند کیلومتر بعد از گردنه امامزاده هاشم، به روستای منظریه برسید. در روستا خودروی تان را کنار کارخانه آب معدنی دماوند پارک کنید و پیاده در جاده خاکی منتهی به دره گل زرد راه بیفتید. جاده را ادامه دهید تا حدود ۲۰۰ متر بعد از یک باغ شخصی که در انتهای جاده قرار دارد؛ به یک دره نه چندان فراخ با دیواره های صخره ای برسید. تقریبا ۳۰۰ متر راهپیمایی در سمت راست دره، دهانه غار را خواهید دید که با یک سنگچین و یک تابلوی راهنمایی و رانندگی! علامتگذاری شده از جاده هراز تا دهانه غار حدود یک ساعت و نیم راهپیمایی سبک دارید.
برخلاف جهت آب
این غار تقریبا کمتر از یک کیلومتر طول دارد و به دلیل فرسایش سنگ آهک در جریان آب های زیرزمینی طی میلیون ها سال تشکیل شده است.
از دهانه تا میانه غار: دهانه این غار در کف دره ای که منتهی به قله گل زرد است قرار دارد. این دهانه آنقدر کوچک است که به سختی و به صورت سینه خیز باید از آن گذشت. بعد از ورودی راهرویی باریک به طول تقریبی ۷۰ متر قرار دارد که با چند پیچ و خم کوچک به یک رودخانه در کف غار می رسد. از اینجا به بعد مسیر غار را جهت خلاف جریان آب ادامه دهید. در طول این مسیر چند حوضچه زیبای غیر هم سطح قرار دارد که آب هر کدام به دیگری سرریز می شوند.
از میانه تا انتهای غار: ادامه مسیر، پس از گذر از کنار مناظر تماشایی و البته کمی سنگنوردی، به یک گذرگاه باریک می رسید. راهی که از بالای یک دریاچه نیمه عمیق عبور می کند. برای عبور از این گذرگاه باریک چند رشته طناب و نردبان طنابی در طول مسیر قرار دارد که بدون کمک آنها عبور از این قسمت غیر ممکن است. بعد از عبور از این بخش، به تالاری بزرگ می رسید که دریاچه ای کوچک اما عمیق در آن قرار دارد. عمق آن به ۵ متر می رسد. بعد از اینجا، وارد راهرویی بزرگ با سقفی بلند می شوید تا به انتهای غار برسید. در انتهای غار هم دریاچه ای کوچک خواهید دید. برای بازگشت هم همین مسیر را باید برگردید.
نکته: تنها نروید
– برای گشت و گذار در این غار حتما با غارنوردان حرفه ای همراه شوید.
– کلاه کاسکت ایمنی، چراغ قوه، باتری اضافه و کیف کمک های اولیه و همچنین برای عبور از قسمت فنی یک طناب ۱۰ متری کوهنوردی و چند «کارابین» یا قلاب مخصوص کوهنوردی و چند تسمه مخصوص سنگنوردی یدکی همراه ببرید.
از دست زدن، کندن و یادگاری نوشتن روی تزئینات آهکی چند میلیون ساله غار خودداری کنید.
– سنگ های غار بسیار سرد، خیس و گل آلود هستند. پس دستکش محافظ را فراموش نکنید.
– در غار چیزی نخورید؛ چون باقیمانده مواد غذایی کپک هایی داخل غار ایجاد می کند که برای سلامت غار مضر است.
– میانگین دمای داخلی غار حدود ۱۵ درجه سانتیگراد است؛ بنابراین حتما یک لباس گرم اضافه همراه ببرید.
– فقط در طول مسیرهای مشخص شده حرکت کنید و هوس شنا در حوضچه های آب سرد را نکنید.
– اگر قصد عکاسی دارید، سه پایه، باتری و کارت حافظه را فراموش نکنید.
| پیوند ها |
| مطالب سایت های دیگر |